BELGRAD ORMANLARI
Belgrad Ormanı, Çatalca Yarımadası'nın en doğu ucunda,
İstanbul ilinin Avrupa Yakası'nda yer alan doğal oluşumlu ağaçlık bölgedir.[2]
Doğusunda İstanbul Boğazı, kuzeyinde ise Karadeniz doğal sınırlarıdır. Bizans
ve Osmanlı döneminde İstanbul'a içmesuyu sağlayan en önemli kaynakken;
günümüzde kente sağladığı su kentin gereksiniminin çok altında olduğu için daha
çok rekreasyonel işlevi ağır basmaktadır.
Orman adını, Kanuni Sultan Süleyman'ın Sırbistan seferi
dönüşü beraberinde getirdiği Belgradlıların yerleştirildiği Belgrad köyünden
almaktadır. Köy sakinlerinin su kaynaklarını kirlettiği anlaşılınca padişah
buyruğuyla köy taşınmış; bu tarihten sonra ormanın ve barındırdığı su
kaynaklarının korunması için ilk kez resmî önlemler alınmıştır.
Denizden yüksekliği fazla olmamasına karşın yoğun yağış alan
bir bölge olan Belgrad Ormanı, Orta Avrupa ve Akdeniz iklimleri arasında geçiş
özelliği göstermektedir.[3] Ormanın bu niteliği, farklı bitki türlerinin aynı
alanda içiçe büyümesine olanak sağlamaktadır. Ormanın bitki varlığı genel
olarak kışın yaprağını döken ağaç ve çalılardan oluşmaktadır. Sapsız meşe, ormandaki
baskın ağaç türüdür.
Belgrad Ormanı, İstanbul ve çevresinde canlı varlığı
açısından da önemli bir bölgedir. Çok sayıda kuş, sürüngen ve memelinin doğal
yaşama ortamıdır. Ormana yönelik koruma tedbirleri ve hayvanlar için koyulan av
yasaklarıyla, tehlikede olan türler burada rahatça üreme olanağı
bulabilmektedir.
Su varlığı bakımından da oldukça zengin bir coğrafyası olan
Belgrad Ormanları, irili ufaklı pek çok akarsuya ev sahipliği yapmaktadır. Bu
akarsulardan bazılarının önüne Osmanlı döneminde bentler kurulmuştur. Orman
sınırları içinde farklı noktalara dağılmış toplam 7 adet tarihî bent
bulunmaktadır.
Günümüzde İstanbul Orman Bölge Müdürlüğü'nün idari sınırları
içinde kalan Belgrad Ormanı, 1956 yılında bir mesire ve piknik alanı olarak
düzenlenerek halka açılmış ve İstanbulluların kullanımınına sunulmuştur
Belgrad ormanlarının içinde 6 adet Bent bulunmaktadır. Bu
bentler yapım yıllarına göre aşağıdadır:
Kömürcü bent (1620)
Büyük bent (1724)
Ayvat bendi (1765)
Valide bendi (1796)
Kirazlı bent (1818)
Sultan Mahmut Bendi (1839)
Yorumlar
Yorum Gönder